Kiedy zdałem sobie sprawę, że jestem nazywany MALKONTENTEM(sic!) przez znajomych z chóru, na powrót przypomniała mi się mądra fraszka:
Oj! zasługuje na wielką naganę,
Kto kala gniazdo własne – ale taki.
Co widzi, ile gniazdo jest skalane,
To mi dopiero łotr, to lada jaki!…
– Taki jest cynik lub niezrozumiały.
Porządek nawet może popsuć wieczny;
Takiego warto by z Tarpejskiej skały
Potrącić… człek to bardzo niebezpieczny(!).
Wczoraj znowu błysnął — polonistycznym talentem oratorskim — Pan Muzyk, obwieszczając światu
Trzeba
wyastrzaćten dźwięk
.
Cóż Wyższe Wykształcenie zobowiązuje niektórych do bycia ciągle na świeczniku, nawet jeśli wiąże się to z notorycznym antycypowaniem, niezaistniałych uprzednio reguł języka polskiego. Ot coolTura!
Chwila wypoczynku, chwila spotkania przyjaciół, chwila spotkania nieznajomych — po chwili znajomych…
Chwila życia gdzieś w pospiesznej podróży ku temu co nieznane, chwila wątpliwości, nadziei i radości.
Chwila docenienia dawno wypowiedzianych słów i sposobu życia. Tak, przez chwilę – w odległym świecie – potraktowano mnie jak Wielkiego Polaka. Czym ja sobie na to zasłużyłem — Idealista jeden?