Jakie zasady oceniania etyki i moralności, należałoby stosować wobec wrogów i przyjaciół? Takie same czy różne, w sensie przyjaciół łagodniej a wrogów ostrzej?
szczepanek.org
Rodzina zawsze – oboista, inżynier czasami
Jakie zasady oceniania etyki i moralności, należałoby stosować wobec wrogów i przyjaciół? Takie same czy różne, w sensie przyjaciół łagodniej a wrogów ostrzej?
stanęłam kiedyś przed podobnym dylematem..
oceniłam jak “czarne i białe”, bo moralność wg mnie wszędzie taka sama jest..
niestety przyjaźń nie wytrzymała oceny..
może tak miało być..
a zresztą nie mnie chyba oceniać moralność moich przyjaciół…bo niby jakie mam do tego prawo??
*….*
oceniać moralność….
czyli mówić, że jedna lepsza od drugiej?
ale pod jakim względem?
co miałoby być podstawą takiej oceny?
jakie kryteria? i jaki cel przyświecałby podejmowaniu takich prób?
prof. A. Niemczyński i jego zespół od lat prowadzą badania longitudinalne, w których obserwują rozwój społeczny i moralny adolescentów i dorosłych… m.in. rozwój rozumienia sensu i wartości przyjaźni…
🙂
*Jarek, tu przeklinają!*
i to dwa razy w jednym akapicie! (“longitudinalne” i “adolescenci”), gdzie jest Nestor?! 8)
*hehehe*
o ile się ne mylę 😉
1) Badania longitudinalne (Badania podłużne) – psychologiczne badania tych samych osób przez dłuższy okres (kilkanaście lat i dłużej), przy użyciu takich metod jak: obserwacja, testy, eksperymenty psychologiczne itp. Badania podłużne umożliwiają śledzenie i opisywanie procesu rozwoju jednostki, szczególnie w zakresie stałości lub zmienności cech osobniczych.
[http://wiem.onet.pl/wiem/00397e.html]
2) adolescencja (łc. adolescentia od adolescere ‘wzrastać’) – med., psychol. – okres młodzieńczy rozpoczynający się dojrzewaniem płciowym, a kończący osiągnięciem fizjologicznej i psychologicznej dojrzałości.