Świat pozbawiony sztuki z trudem otwiera się na wiarę i na miłość. […] Ten świat potrzebuje piękna, by nie pogrążyć się w rozpaczy.

Jan Paweł II –
Homilia wygłoszona
w czasie Mszy świętej dla artystów
Bruksela, 20 maja 1985r.

PS
Czas przyznać się, co powoduje pojawianie się kolejnych słów w ‘szczepanek.org’, dlaczego ciągle żyję muzyką, tak czuję się artystą i chcę tak służyć, w zgodzie z tym wezwaniem — do końca:

Do artystów

Teraz do was artyści, którzy jesteście urzeczeni pięknością i dla niej pracujecie: poeci i literaci, malarze, rzeźbiarze, architekci, muzycy, ludzie teatru i filmu… Wam wszystkim Kościół Soboru mówi za pośrednictwem naszego głosu: jeżeli jesteście przyjaciółmi prawdziwej sztuki, jesteście naszymi przyjaciółmi.

Od dawna już Kościół jest z wami sprzymierzony, wyście budowali i uświetniali Jego świątynię, wyrażali jego dogmaty, wzbogacali jego liturgię. Wyście pomogli mu wyrazić jego Boskie posłannictwo w języku kształtów i figur, by uczynić uchwytnym świat niewidzialny.

Dziś tak jak wczoraj, Kościół was potrzebuje i zwraca się do was. Mówi on do was za pośrednictwem naszego głosu: nie pozwólcie aby rozbiło się to płodne przymierze. Nie odmawiajcie oddania waszego talentu na służbę prawdy Bożej. Nie zamykajcie waszego ducha na natchnienia Ducha Świętego.

Świat, w którym żyjemy, potrzebuje piękna, aby nie pogrążyć się w mrokach rozpaczy. Piękno tak jak prawda jest tym co przeciwstawia się lichwie czasu, który jednoczy pokolenia i wprawia je w podziw. I to przez wasze ręce.

Oby te ręce były czyste i bezinteresowne. Pamiętajcie, że stoicie na straży piękna w świecie: niech to wystarczy, aby was wyzwolić od przelotnych upodobań i bez wartości, aby was uwolnić od poszukiwania dziwacznych i niezdrowych sposobów wypowiadania się.

Bądźcie zawsze i wszędzie godni waszego ideału a będziecie godni Kościoła, który za pośrednictwem naszego głosu kieruje do Was w tym dniu swoje orędzie: przyjaźni, pozdrowienia, podziękowania i Błogosławieństwa.

Orędzie Soboru Watykańskiego II do artystów.