Pełnia Modlitwy – Nauka o Modlitwie
5.1 Modlitwa za bliźnich

Tymczasem modlitwa sięga szerzej; ona obejmuje nasz stosunek do bliźniego; dobro bliźniego też powinno być przedmiotem naszych modlitw.

Obowiązek ten wypływa z celu świata, jakim jest chwała Boża. Kto jest na chwałę Bożą czuły, ten nie może się zadowolić tymi nielicznymi jej promieniami, które sam z ziemi do nieba posyła, on musi pragnąć, aby ziemia najobficiej promieniowała chwałą Bożą, i winien się do tego w miarę swych sił przyczyniać. W ten sposób z miłości Boga i dbałości o Jego chwałę wypływa miłość bliźniego i dbałość o jego dobro. W miarę jak swoim wysiłkiem sprawiamy, że bliźni lepiej Bogu służy, zwiększamy chwałę, która się Bogu od świata należy i sprawiamy, że sam bliźni zbliża się do Boga, największego swego dobra i źródła szczęścia wiecznego. Stąd miłość Boga i miłość bliźniego są z sobą nierozłączne, mając jedna w drugiej swe źródło, podnietę i sprawdzian.

Dlaczego mam się modlić za “Kowalskiego” i inne osoby z parafii, pracy, chóru i jakiejkolwiek wspólnoty, w której uczestniczę? Jeszcze za życia, to rozumiem może będzie mi za to wdzięczny… Ale dlaczego po śmierci mam się modlić za “Kowalskiego”?

Bezinteresowna miłość siebie samego, jest dla mnie oczywista, ale bezinteresowna miłość wobec bliźniego, oczywistą już nie jest. Co ja za to otrzymam od Boga, za taką modlitwę? Przecież nie wymieniam w niej siebie tylko bliźniego? Dwa przykazania miłości Boga i bliźniego, jakże trudne w realizacji…

Życie we wspólnocie: tej małej rodzinnej, tej większej parafialnej, tej koleżeńskiej i przyjacielskiej, tej społecznej(Ojczyzna) i zawodowej. ZASKAKUJĄCE, jak wielki może być mój udział, poprzez modlitwę za bliźniego i jego wspomaganie w odkrywaniu Boga, w “zwiększaniu chwały, która się Bogu od świata należy”.

“Módlcie się wzajem za siebie, abyście byli zbawieni; albowiem wiele może ustawiczna prośba sprawiedliwego.” (Jk 5,16)