Kiedy należy zrezygnować? Pytanie to nurtuje mnie od lipca tego roku… Co więcej, czy należy rezygnować nie oglądając się na innych, czy też w trosce o przyjaciół poświęcić się na stosie bylejakości?
Czy wolno w imię obrony “nadrzędnych wartości” przemilczeć prawdę o braku zaangażowania i organizacji pracy osoby zarządzającej zespołem ludzkim? Czy wolno tolerować cwaniactwo i wazeliniarstwo, dlatego, że innym ono nie przeszkadza?
Być może jedyne rozwiązanie to rezygnacja z udziału w zespole ludzkim i oddalenie się ze swoimi konserwatywnymi poglądami: o poszanowaniu czasu, godności człowieka i szacunku dla pracy. Tylko dlaczego po raz kolejny miałaby zatryumfować głupota i cwaniactwo bez walki z nimi?
Trzeba jeszcze po raz ostatni spróbować, choć serce nie ma już siły, a łzy bólu zalewają oczy…
Kiedy należy zrezygnować, na znak protestu przeciwko głupocie i cwaniactwu, które zabijają śpiew i muzykę?
PS
Tak. Trzeba brać przykład z ks. Tomasza Węcławskiego i jego świadectwa prawdy w pamiętnej Sprawie Poznańskiej. Mając świadomość wszelkich bolesnych następstw i konsekwencji dla własnej osoby.