Bogu dzięki, sprawy załatwione, pismo przekazane. Jaka to wielka radość, móc dać świadectwo prawdzie. Oby to przyniosło dobry plon.

Drogi e-Przyjacielu muszę rozwiązać w sposób godny pewne sprawy pracy społecznej w związku z bolesnym i niespodziewanym atakiem zła na tą posługę. Proszę Cię o modlitwę i dobre słowo, tak aby pisane przeze mnie świadectwo i podejmowane decyzje, były przemyślane i zrodziły dobro.

Nieustanna nadzieja, źródło siły i odrodzenia. Nadzieja wbrew nadziei. Nadzieja wtedy gdy wszystko się wali. Nadzieja — prawdziwy przyjaciel.

Gdy wyjeżdżałem do Korei Płd. ktoś powiedział “to dzicz, to Azja”. Ja jednak nie uwierzyłem tym słowom i napotkałem piękny kraj z miłymi, uczynnymi ludźmi — być może nie zawsze znającymi języki obce, jednak zawsze gotowymi do pomocy. Wróciłem do Polski i gdzie nie spojrzę to “moralna dzicz, czy też umowna >Azja<"... Polsko obudź się z letargu moralności Kaina zabijającego własnego brata Abla!

Jak ująć w słowa historię zdarzeń, tak by oddać prawdę i nie dodać nic co rodziłoby nienawiść? Jak w zwięzłej formie opisać kilka lat pracy, tak aby nic nie pominąć i niczego nie dodać? Jak oddać na papierze wymiar wielu nieprzespanych nocy, wszelkich stresów z powodu tej pracy? Jak zachować dystans do wydarzeń w których się uczestniczyło, i które się współtworzyło?
Trudne pytania i coraz mniej czasu na odpowiedź. Pozostaje chyba tradycyjna droga przemyślenia i usystematyzowania w głowie, omodlenia tego co się chce napisać, napisania, uważnego przeczytania i dopiero pisma przekazania… Wszystko pod troskliwą opieką modlitwy, bo bez niej nerwy i gorycz przejmą kontrolę na pismem…