17 IX AD 1939 Sowieci zdradziecko dobili Polskę, po ataku Niemców 1 IX AD 1939. Wielka Brytania i Francja nie pomogły, bo nie chciały…

Dzisiaj wieczorem obejrzałem film Pianista Romana Polańskiego wg książki Władysława Szpilmana…
Po raz pierwszy od 13 lat nikt nie wyszedł z kina przed końcem napisów…
Po raz pierwszy zobaczyłem opis piekła II wojny światowej, zgodny z rodzinnym przekazem, który mówił o ludziach dobrych i złych…
Wróciwszy do domu, nie mogłem znaleźć słów, aby domownikom opisać bezmiar uczuć jakie ten film wyzwala. Film ukazujący bezstronnie – WIELKI – dramat śmierci niewinnych ludzi…
Dostrzec tą niesamowitą godność ludzi, którzy oddali życie… Za co?? Za to, że żyli w Polsce… Za to, że się kochali… Za to, że byli wrażliwi… Za to, że byli sobą… Za to, że byli Polskimi Żydami, starszymi braćmi…
Na koniec być wdzięcznym Bogu za dar ocalenia Szpilmana i jego świadectwo o tych strasznych czasach i dramacie Polski…
Słowa tego nie oddadzą…, idź i zobacz ten film.

O tym jak można przetrwać w Schronisku Młodzieżowym, o ile są automaty spożywcze, słów kilka…
Wczesnym porankiem należy się zerwać z pianiem budzika – rozlegającym się o niecałe dwie ściany dalej, choć w przypływie turystycznej dobroci, można by te izby nazwać pokojami. Następnie w amoku lunatyka udać się należy na stołówkę, tam szybko zająć właściwą pozycję strategiczną, czyli przy misie i produktach spożywczych. Śniadanie należy konsumować do tak zwanego trzeciego przepełnienia (bez wypróżnienia). Empiryczne poznanie mówi, że pozwala to utrzymać się w stanie funkcjonalności organicznej do późnego popołudnia…
Wczesnym wieczorem należy: odszukać automat spożywczy w pobliżu pokoju (co by energii na chodzenie nie tracić), zakupić mirindę pomarańczową sztuk 1 (słownie raz) i w sąsiednim automacie snickers’a zamulacza sztuk 1 (ponownie sztuk raz). Następnie należy przeplatać doustne dotknięcia butelki opróżnianej z płynu, z wargowymi muśnięciami batona opróżnianego z czekolady, słodu i orzechów.
Konsumpcja poranna jak i wieczorna powinna odbywać się w tempie odpowiednim dla X symfonii olenderskiego kompozytora Louisa von Breetcofen’a (BARDZO WAŻNA UWAGA! symfonia ta została napisana w słynnej tonacji jadalnej Fe-dur, wzmacniającej układ trawienny żelazistym brzmieniem instrumentów dętych nadmuchanych).
Wyśmienicie smakuje posiłek w oparach absurdu, gorąco polecam – Schroniska Młodzieżowe, oczywiście!

Johann Sebastian Bach, bardzo miły kompozytor z Niemiec, co żył w latach 1685-1750. Pozostawił nam umiłowanie Boga między innymi w trzech cudnych sonatach na violę da gamba i klawesyn BWV 1027-1029. Dokonuje w tych utworach rzeczy niesamowitej. Z mrocznej violi da gamba i szczebioczącego klawesynu — wyczarowuje nieskończony Świat Rajskich Dźwięków. Oczywiście, rzekniesz trzeźwo, że ten świat wyczarowują palce grających muzyków.
Czyż jednak magiczne zaklęcie promieni światła Rajskich Dźwięków w czarne kropki, linie i wszelkie znaki na jasnej powierzchni papieru nie było ulotnym błyskiem tego co niewyrażalne? Bach to prawdziwy strumień miłości i dobroci, dla zagubionego człowieka bez Boga…

Nauczyć się wszystkich trudnych słów, przeczytać wszystkie książki z listy prawdziwego intelektualisty, poznać wszystkie utwory, obejrzeć wszystkie nowatorskie filmy… Po co? Aby błyszczeć erudycją w towarzystwie, które i tak nie wie o czym się do niego mówi…
A na koniec, kiedy broda do kolan, kręgosłup złamany, spojrzeć w tył i zobaczyć prostego człowieka…, który poznał tylko jedno słowo Miłość i nie stał się “cymbałem brzmiącym”.
Zrozumieć choć jedno słowo w całym życiu, zrozumieć choć jedno zdanie z książki, zrozumieć choć jedną melodię, zrozumieć choć jedno ujęcie filmu… tak aby było się czym dzielić z innymi.
Marzenie! Prostym człowiekiem być! Sweet dream…