Coraz więcej wypowiedzi polityków i komentatorów życia politycznego można podsumować stwierdzeniem “Nie wiem i dlatego dużo powiem na ten temat” lub “Nie znam się i dlatego jestem specjalistą w tym temacie”. Moje przekonanie, utwierdza się z każdym telewizyjno-radiowym politycznym śniadaniem lub debatą.

Dawniej lub dalej na zachód, polityk zwykł mawiać “Wiem ale nie powiem” czyli swojskie “no comments”.

Od kilku dni zauważam w polskiej polityce odwrót od Wielkiego Postu. Naraz, wyskakują na pierwsze strony gazet materiały, które – jak mi podpowiada reszta rozumu – leżały w redakcjach od wieków. Problem Pawlaka, jeśli jest problemem prawnym był znany w redakcjach w dniu powołania go na stanowisko wicepremiera. Rzekomy konflikt PSL z koalicjantem też jest znany w redakcjach od co najmniej pierwszej koalicji w której był PSL. Dawno zapomniana sprawa prezydenckiego samolotu, także staje się nowinką i wyskakuje dzisiaj z kapelusza.

I tak sobie myślę, że Wielki Post, który zachęca do stanięcia w PRAWDZIE, okaże się namiastką nie-postną. Politycy rozpoczęli kolejny odcinek darcia sukna Rzeczpospolitej, przy pomocy wszystkich mediów, które żywią się padliną – bo te media uwierzyły, że tego pragną czytelnicy, słuchacze i widzowie, będą nas dopadać kolejne artykuły i reportaże o wielkich przekrętach itp.

Los Polski tak naprawdę ma dla tych osób znaczenie dalekiego miejsca po przecinku. Najważniejsze są eurowybory i służąca temu celowi polaryzacja stanowisk opinii publicznej.

Być może jesteśmy nienormalną Rodziną, ale dla nas ważniejszy od tych sensacyjnych artykułów itp., jest Wielki Post i wyciszenie, niezależnie od tego które medium podaje nam padlinę, wyłączamy je ze spokojem, bo są sprawy ważniejsze: Rodzina, praca i wypoczynek.

PS
Z newsami jest jak z jedzeniem, trzykrotnie odgrzany schabowy SZKODZI!

Gdy wracałem z pracy do domu, przyjrzałem się książkom wystawionym w witrynach dwóch księgarni. Pierwsza witryna księgarni świeckiej, przykuwała uwagę pięknie wyeksponowaną publikacją “Pismo Święte dla całej rodziny”. Druga witryna księgarni katolickiej, przykuwała uwagę albumami, z najbardziej wyeksponowanym albumem “Mazury”.

I zadałem sobie pytanie, do której księgarni wstąpiłbym szukając prezentu na uroczystość religijną w rodzinie…

Materiał promocyjny telewizji komercyjnej poinformował mnie, że w zeszły czwartek Premier i politycy PO grali tak jak co tydzień we czwartek w Piłkę nozną… Oczywiście twórcy programu dodają chwytliwy temat “Posłowie PO grają w piłkę, gdy w Sejmie trwają głosowania”… Materiał sensacyjny, ponieważ na cały czas rządów PO przydarzyło się najprawdopodobniej pierwsze głosowanie pokrywające się z czwartkowymi treningami premiera i być może – tak jak twierdzi rzecznik rządu – o tej zmianie nie poinformowano tych polityków.

Pozostaje druga strona medalu, czyli na przykład wypowiedzi polityków opozycji, którzy biją na alarm, premier oddaje się rozrywce, zamiast pracować!!!

A ja patrzę na to z trzeciej – moim zdaniem – strony. W Polsce mało kto uprawia sport, w ogóle podejście do sportu mamy czysto telewizyjne. Gdy spyta się znajomego jaką dyscyplinę sportu uprawiasz, odpowie od razu skoki bo Małysza oglądam i biegi bo Kowalczyk, w lecie doda piłkę nożną o ile ma wykupiony program tv z tymi rozgrywkami.

Dlaczego dziennikarze robią sensacyjny materiał, który ukazuje sport jako rozrywkę, a nie sposób na dobre funkcjonowanie organizmu i w pewnym sensie obowiązek dla człowieka, który na codzień wykonuje pracę za biurkiem? Z tego można by wyciągnąć wnioski, że wzorem cnót jest opozycja i wyobrazić sobie wzory sportu w osobach prezesa, szefa klubu i rzekomej wybranki prezesa.

Z czwartej strony mam w oczach obrazek biegających seniora i juniora Bush’a…, cóż inny kraj inne obyczaje i inne wyniki sportowe społeczeństwa.

PS
zwala mnie z nóg zestawienie “Taśm Beger” z “Taśmami sporotowymi”.