Życie jest piękne, gdy się innych nie ocenia, lecz żyje własnym życiem i nie ucieka się do bezpiecznego cienia.
Życie jest piękne, gdy żyje się tu i teraz, nie tym co było, albo strachem przed tym co będzie. Przeszłości zmienić inaczej niż tu i teraz zmienić się nie da, a do do przyszłości można nie dojść, trzeba być tu i teraz.
Życie jest piękne, gdy odległość staje się bez znaczenia, gdy jest się w czyimś sercu – to wszystko zmienia, to jaki wymiar może mieć odległość, kosmos, ziemia?

Życie jest piękne, gdy zachwyt ciągle odradza się od nowa, bo zachwyt jest darem od Boga!