Wczoraj powrócił “Kurier z Warszawy” Jan Nowak-Jeziorański! Do Polski powraca 89-letni człowiek, który całe życie oddał Polsce. W jego powrocie widzę powiew optymizmu, oby Polacy dostrzegli ten powiew.

Poruszając miesiąc temu temat sekt w Gliwicach, chciałem na miarę swoich możliwości ostrzec przed tym co złe. Przeglądając numer 29 Gliwickiego Gościa Niedzielnego z dnia 21 lipca zauważyłem, że ten problem został zauważony i poruszony przez redakcję GGN w notce “Uwaga sekty!”. Ponieważ na razie nie ma tego tekstu w necie i nie mogę odesłać do lektury cytuję wydanie papierowe:
Uwaga sekty!
“Okres wakacji sprzyja agitacji wielu sekt. Może dziać się to przy różnych okazjach, np. obozy, kolonie, górskie wędrówki, “przypadkowi” turyści spotkani w hotelu itd. Czasem wywiesza się plakaty, jak choćby na gliwickim dworcu PKP, zapraszając na niewinne z pozoru spotkanie, mające służyć podniesieniu osobistej kultury czy psychicznej odnowie. Bądźmy czujni. Jedną z metod agitacji sekt jest tzw. bombardowanie miłością, zwłaszcza, gdy ktoś znajdzie się w trudnej sytuacji, np. zabraknie pieniędzy na bilet. Bardzo często niewinna znajomość może zakończyć się wejściem do sekty, od której uwolnić się jest bardzo trudno.”

Pytanie chwili – czy człowiekowi wolno się bać? Czy w dzisiejszych czasach można przyznać się do strachu, licząc na zrozumienie, a nie na podstępne wykorzystanie tej informacji? Czy strach przed jakimś wydarzeniem może tylko sparaliżować, czy też może wspomóc przygotowania?
Wielokroć boję się czy jakiemuś kolejnemu zadaniu podołam, czy też w pół drogi ustanę i zawrócę do punktu wyjścia. Jakie są przyczyny tego stanu.
Czasami jest to zbyt wysokie postawienie sobie poprzeczki i niemożność jej pokonania. Czasami jest to zamknięcie się na myśl, że idzie ze mną Anioł Stróż i towarzyszy mi Jezus, więc nie jestem sam w tych zmaganiach. Czasami jest to mimo wszystko zdrowy rozsądek, kiedy to podążając na górski szczyt i widząc zmieniającą się pogodę, zawraca się w jednej chwili, ponieważ zdrowie jest ważniejsze od wstydu przed strachem.
Bać się i ufać, to podstawa bojaźni Bożej opartej na słowach “Jezu ufam Tobie!”.
W zdrowiu, chorobie, samotności i radości “Jezu ufam Tobie!”

Przygotowania do wakacyjnych zakupów czyli długa lista życzeń i realna grubość portfela. Co by tu jeszcze kupić? Co by tu jeszcze z sobą na wakacje zabrać?
Po zakupach i spakowaniu, przeładowany plecak i kolejne dwie torby. Rozpoczyna się droga pokutnika zgiętego w pół pod ciężarem plecaka i ciągniętych toreb.
Kiedy sobotnio-niedzielne wakacje miną i powróci się do domu, chwila refleksji, prowadzącej do przekonania o wystarczającej roli 1 (słownie jednej) reklamówki z piżamą i śpiworem. Mocne przekonanie o konieczności odchudzenia nadbagażu przy następnym wyjeździe…
Kolejny wyjazd sobotnio-niedzielny 2 plecaki, 4 torby – konserwy na wczasach mogą być droższe o 50 groszy! Być obwoźnym sklepem – marzenie prawdziwego turysty 😉

Amerykańskie konkrety wydają się coraz bardziej wyraźne. Polska została uznana za partnera, który w ciągu 10-20 lat stanie się najważniejszym oprócz Wielkiej Brytanii europejskim sojusznikiem gospodarczym i wojskowym USA, o podobnym uzbrojeniu i technologii. Nastał czas inwestycji amerykańskich w Polsce, czas roztoczenie parasola ochronnego nad Polską. Patrząc w historię, nie mogę w sobie wzbudzić zaufania do europejskich sojuszy, zbyt często były one brutalnie obnażane. Także obecnie, większe zaufanie mam do NATO z silną ręką USA, niż do sił zbrojnych UZE pod przewodnictwem pływającej Francji i Niemiec.
Być może na inwestycjach amerykańskich w pierwszej fazie wzbogaci się przede wszystkim nomenklatura SLD, jednak w drugiej fazie na pewno wzbogaci się Państwo i jego obywatele. Patrząc na historyczne podstawy sukcesu gospodarczego Niemiec po II wojnie światowej, nie można zapominać o roli Amerykanów i planu Marshall’a. Wierzę, że obecny plan Bush’a będzie gwarantem pokoju, wzrostu gospodarczego i rozwoju technologicznego Polski i Europy Centralnej.
Nastał czas kupowania akcji, ponieważ już za 2-3 miesiące giełda warszawska ruszy z kopyta!