Nie ma drugiej strony – Tradycja!
Chociaż może już czas odkryc druga stronę, nieprawdaż?

Die Kunst der Fuge, BWV 1080 Jana Sebastiana Bacha, to wspaniały traktat muzyczny, a zarazem piękny utwór natchniony. Sztuka fugi jest ponadczasowa i wymaga pełnego zaangażowania duchowego, słuchowego i intelektualnego. Być może subtelność tego dzieła, jest niemożliwa do zasmakowania za jednym razem. Odnoszę wrażenie, że wymaga ona od słuchacza nieustannego powracania do kolejnych contrapunctus’ów, w chwilach przedzielonych medytacją.
Dzisiaj mogłem wysłuchać Sztuki fugi w wersji na dla klawesyny, pomimo upału, było warto.

Radość – w święto NMP Królowej Polski dźwiękami dwóch cudnych Magnificat’ów rozpoczął się XIII Międzynarodowy Festiwal Dni Muzyki Organowej.
Radość – festiwal rozpoczął się pomimo trudności finansowych i zapomnienia o Kulturze.
Radość – zasłuchana publiczność, wysłuchała całego koncertu.

Przypadek? Zbieg okoliczności? Pomyłka?
Dzisiaj 2 maja AD 2002 o godz. 12:00 został wmurowany w Warszawie Wilanowie kamień węgielny pod budowę świątyni Opatrzności Bożej (o czym dowiedziałem się dopiero z TV), wotum za niepodległość Polski przyrzeczone w Konstytucji 3-go maja. W tym samym momencie na Jasnej Górze rozbrzmiało radosne Regina coeli Królowo Nieba wesel się, Alleluja. Jak wspaniałe i zaskakujące są zamysły Boże.

Przybyliśmy, zaśpiewaliśmy, Bóg zwyciężył.
Missa “Regina coeli” okazała się radością płynącą z Jasnej Góry. Dla takich chwil warto zmagać się z próbami i zniechęceniem.
Bogu dzięki za to granie sprzed 11 lat i śpiewanie dziś. Za spotkanie Marka i rozmowę o ideałach, które pomimo upływającego czasu są niezmienne.