Dzięki dodanemu przez Piotra modułowi komentarzy, z czystym sumieniem, będę mógł teraz prawić: Według mnie to ja mam rację!

Myśli ulotne, myśli przelotne…
Poczytne czasopismo zamieściło życiorys pewnej aktorki – zdaniem autorów artykułu wybitnej. Oczarowała mnie argumentacja wybitności tej aktorki. Otóż cytuję za czasopismem “po sesji dla “Playboy’a” okazała się aktorką wybitną… sympatyczna młoda gwiazdka zostawiła daleko w tyle uznawane dotąd za wybitne aktorki z kraju nad Wisłą”.
Dotychczas żyłem w przekonaniu, że wybitną aktorką zostaje się po wspaniałej kreacji w dramacie greckim, komedii W.Shakespeare’a lub Moliera. Pełnia kunsztu i warsztatu aktorskiego ukazywana w tych sztukach była w moich oczach przepustką do świata wielkiego aktorstwa. Tymczasem, wielkie rozczarowanie.
Sesja dla “Playboy’a”, ukazanie skóry bez operacji plastycznych lub po kilku i zostaje się wybitną aktorką???
Przynajmniej wiem dlaczego nie jestem wybitny, bo ani ze mnie aktorka, ani pozerka do tego czasopisma

Gaarło mnie boli, chyba za dużo gardłuję. Muszę przestać. Pozostaje wzrockowanie i zasłuchiwanie.
Tak od dziś będę wzrockowcem w pełnej krasie…

Miłosierdzie Boże – niewiarygodny dar…
Dzisiaj święto Miłosierdzia Bożego, a za kilka miesięcy jak Bóg da, spotkanie z Ojcem Świętym, Janem Pawłem II.

Przekornie zapytam, a jeżeli hipermarket jest świątynią współczesnego człowieka, to dlaczego tak się stało i dlaczego ten proces się pogłębia???
Moim zdaniem głównie z dwóch następujących powodów:
1) podjęto negatywną walkę z modą na hipermarkety, to znaczy obarczono te sklepy winą za wszelkie wzloty i upadki naszej branży handlowej, wplątano w to także kulturę i dobry smak,
2) równocześnie wprowadzono tę walkę do kościołów, stawiając na przeciw siebie hipermarkety i wierność III przykazaniu “Pamiętaj abyś dzień święty święcił”, tak jakby można tutaj było postawić znak równości.
Nie zastosowano najprostszej metody, polegającej na: ukazywaniu piękna kościołów (architektura, rzeźba, malarstwo), promowaniu kultury i dobrych zachowań. Przecież jeśli ktoś nie jest wierny III przykazaniu, to postępuje tak niezależnie od czasów. Jak nie było hipermarketów to nie chodził i jak ich nie będzie to też nie będzie chodził.
Pytanie, które mnie nurtuje, i nie znajduję na nie odpowiedzi. Dlaczego nie potrafimy ukazywać piękna wspólnoty parafialnej, tak aby innych zachęcić do wspólnego przebywania i działania w kościele.
Pierwszym wspólnotom chrześcijańskim się udało. Może i nam się kiedyś uda. Wtedy gdy każdy będzie zajmował się tym co potrafi najlepiej czyli: kapłan – posługą kapłańską, muzyk – oprawą muzyczną liturgii, informatyk – przygotowaniem strony parafialnej, menadżer – przygotowaniem wydarzeń artystycznych w parafii, dziennikarz – gazetką parafialną etc.
Symbioza stanu kapłańskiego i świeckiego. Powiesz, oj naiwny!!! Powiadam, w pierwszych wiekach chrześcijaństwa to się udało, w czasach prawdziwej Solidarności 1980-1982 też 🙂