Poniedziałek we wtorek, nie wygląda tak jak wtorek w poniedziałek.

Kiedyś usłyszałem piękne stwierdzenie “według mnie to ja mam rację”.

Po dzisiejszych wypowiedziach dworzan, mam wrażenie, że to stwierdzenie króluje na pałacowych posadzkach, bo z salonów pozostała tam już tylko gra w salonowca.

Wszystko można przeczekać w lesie, nawet kaczą grypę.

Kiedy para przeżywa kryzys, znajduje wokół siebie wiele osób gotowych radzić jej separację. Nawet małżonkom, którzy pobrali się w Imię Pańskie, proponuje się z łatwością rozwód, zapominając, że człowiek nie może rozwiązywać tego, co Bóg związał […]

Kiedy małżeństwo przeżywa kryzys, otoczenie najczęściej podsuwa mu jako rozwiązanie separację lub rozwód, ale na szczęście są też tacy, którzy idąc „pod prąd” tej tendencji, pomagają małżonkom pokonać trudności i osiągnąć wyższy stopień miłości.

Benedykt XVI (cyt. za ekai)

Taka jakaś dziwna przekora bije z Ewangelii, postaci słabe a jednak otrzaskane przez życie w kolaboracji z okupantem i zaprzeczanie znajomości z Nauczycielem, stają się filarami Kościoła.

I tak sobie patrzę ze spokojem na polskie piekło rzekomego odkrywania prawdy lustracyjnej i dochodzę do wniosku, że ci którzy w różny sposób współpracowali z SB być może więcej uczynili nieraz dla Polski, niż Ci którzy nigdy nie zetknęli się z SB.

Fajne to były czasy wbrew pozorom, na każdy wyjazd zagraniczny orkiestry, chóru itp. był delegowany człowiek, który pilnował aby wszyscy wrócili z powrotem, a w czasie “wolnym” bo czasami nawet nie zachowywano pozorów, że to muzyk, rozmawiał ze wszystkimi i potem pracowicie raportował. Ale czy ci, którzy mówili mu o problemach w orkiestrze rzeczywiście byli zawistni wobec innych, czy też przejmowali się ideałem muzyki, tego nikt obiektywnie nie oceni.

Tak więc Mateusz celnik mógł zostać Świętym Ewangelistą, a św.Piotr Opoką Kościoła, natomiast Polacy czasów współczesnych są mądrzejsi od Ewangelii – dzisiaj nawet Maria Magdalena nie miałaby szans dobiec do Jezusa, uprzednio by ją ukamieniowano, niestety…