Pocieszcie, pocieszcie mój lud! mówi wasz Bóg. Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy, Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! (Iz 40,1-3)

“Pocieszcie, pocieszcie mój lud!”

“Pocieszcie, pocieszcie mój lud! mówi wasz Bóg!”

“Pocieszcie, pocieszcie mój lud!” – ani mniej, ani więcej – tak jak opisał to mową dźwięków George Frideric Handel w “Mesjaszu”.

Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: To jest droga, idźcie nią!, gdybyś zboczył na prawo lub na lewo. (Iz 30,20-21)

Poszukujemy najlepszej drogi w naszym życiu. Rozważamy jako katolicy zaangażowani – zgodnie z nauczaniem Jana Pawła II – w życie społeczne, różne opcje i modele polityczne, prowadzące do umocnienia i odrodzenia Polski.

Izajasz wzywa do otwarcia uszu, bo to Pan ma nas prowadzić. Przy czystych uszach serca, Pan do nas przemówi i ostrzeże gdybyśmy zbłądzili.

Słuchając emocjonalnych wypowiedzi w obronie wiary i katolickości Polski, zastanawiam się czy KRZYK prawdziwego oburzenia, nie zagłusza już szeptu Bożych Słów i Bożego Miłosierdzia.

To mówi Pan Bóg: Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór zostanie uznany? W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć. (Iz 29,17-18)

Adwent – czas radosnego oczekiwania i Boże Narodzenie – czas radości przeżywania przyjścia na ziemię Jezusa Chrystusa. Jak się radować? Jak odkrywać głębię radości?

Zastanawiam się, czy potrafię się jeszcze radować jak dziecko…, czy potrafię się jeszcze uśmiechnąć do słonecznej chmurki i zmrożonej śnieżynki?

“oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć” – z pokorą dostrzegam moją ślepotę duchową, tak wiele jeszcze do uczynienia i rozradowania w moim życiu wewnętrznym.

Wielka jest mądrość ludzi, którzy na święta przygotowują dom, zamiatają wszystkie kąty, myją okna, wykładają czyste obrusy i odświętną zastawę.

Bez wymycia szyby własnego serca w Sakramencie Pokoty, trudno będzie przejrzeć i przeżyć radość Nowego Życia.

Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą
Skałą! (Iz 26,4)

Nasze uszy są pełne półprawd najaktualniejszych i rzekomo najważniejszych. Dopada nas nieustający szum informacyjny: banki reklamują się jako instytucje charytatywne – darmowe kredyty i wysokie oprocentowanie lokat (“tutaj zarabiają twoje pieniądze”), sklepy reklamują się jako instytucje charytatywne – prawie za darmo chcą sprzedawać produkty wysokiej klasy, sprzedawcy samochodów reklamują się jako instytucje charytatywne – dopłacą gdy zechcesz kupisz nowy samochód…

Prawie wszystko świat chce nam zaoferować i dać za “darmo”. Ta wielka “darmocha” budzi w wielu pokusę posiadania kolejnego urządzenia, sprzętu, samochodu – tym samym wymusza dłuższą pracę i większe oddalenie od czasu na modlitwę i Rodziny. Dzieci zapatrzone w reklamy TV chcą mieć wszystkie reklamowane produkty, a rodzice ulegają egoizmowi własnemu i dzieci.

Jedyne co otrzymaliśmy, otrzymujemy i otrzymywać będziemy za darmo – to miłość Jezusa Chrystusa ku nam!!! Wszystko inne to ułuda. Złóżmy nadzieję w Panu na zawsze, On nas poprowadzi jak Mędrców ze Wschodu (dziękuję za tę myśl Igorze) ku Betlejem przez pustynie rozgadanych miast.

A gdyby tak udało się nam wziąć Pismo święte do ręki, otworzyć na księdze Izajasza i zanurzyć się w słowie.

A gdyby tak udało się nam wyłączyć radio i telewizor, ograniczyć hałas medialny i słuchanie nad-dobrych pomysłów polityków – nawet tych chrześcijańskich.

A gdyby tak udało się nam zamknąć oczy i przemknąć ulicą pośród sklepów i dekoracji wszelakich tak, jakby jeszcze Świąt Bożego Narodzenia nie było.

A gdyby tak udało się nam przeżyć Adwent – Czas Radości, to wtedy na Boże Narodzenia czeka nas Cud Narodzenia w Betlejem i w naszych rodzinach

Nie gdybajmy, otwórzmy księgę Izajasza i chodźmy, Betlejem czeka na nas droga Contemplato 🙂