Czy DA (Duszpasterstwo Akademickie) jest w Gliwicach, w ogóle potrzebne? Rozszerzając pytanie, czy są jeszcze potrzebne, tak przestarzałe struktury jak duszpasterstwo zajmujące się młodzieżą i jej problemami?
Wydaje się, że nie! Mamy kilka pięknych kościołów parafialnych, w których działają prężne grupy parafialne. Poza tym większość młodzieży ma tak dużo zajęć, że nie znajduje już czasu na dodatkowe spotkania parafialne. Gliwicką młodzież można spotkać na rynku, w dyskotece, pod “dobrymi” sklepami monopolowymi dla nieletnich… W zasadzie nie ma dla nich alternatywy. Nie ma miejsca, ani czasu na rozmowę w ramach duszpasterstwa młodzieżowego. Gliwiczanie studenci, praktycznie spędzają swój wolny czas w pociągach (lub na peronach), w autobusach w drodze do Zabrza, Katowic, Sosnowca, Opola… Tylko część z nich studiuje na Politechnice Śląskiej w Gliwicach i ma teoretyczny kontakt z DA.
Pozostaje więc zaangażowanie w życie parafii. I tutaj także nie do końca może się to powieść. Młody człowiek oczekuje słowa skierowanego bezpośrednio do niego. Nie wystarczy mu Msza św. nazywana młodzieżową, o ile nie będzie ona wypełniona słowem do młodzieży, lecz niedzielnym ogólnym kazaniem parafialnym. Bez tego słowa, wszelkie próby wprowadzania śpiewu młodzieżowego, kończą się zwiększeniem udziału w takiej Mszy św. osób młodych duchem, ale nie ciałem. Młody chrześcijanin oczekuje od Kościoła wsłuchania i odpowiedzi na pytania, które stawia mu każdego dnia, świat żyjący bez Boga. Kościół jako wspólnota powinien mu to ofiarować. Wytrwałym, pozostaje obecnie poszukiwanie – we wszystkich kościołach po kolei – kaznodziei słuchającego młodzieży, rozmawiającego z nią i przemawiającego do niej.
Czy DA (Duszpasterstwo Akademickie) jest w Gliwicach, w ogóle potrzebne? Rozszerzając pytanie, czy są jeszcze potrzebne, tak przestarzałe struktury jak duszpasterstwo zajmujące się młodzieżą i jej problemami?
W Gliwicach niezbędne jest Duszpasterstwo Młodzieżowe i Akademickie, które potrafiłoby otworzyć się na potrzeby zabieganej i chwilami zagubionej młodzieży. Młody człowiek ma odwagę pytania – być może czasami na pograniczu dobrych obyczajów – niezbędną do duchowego wzrostu. Niezbędne jest wsparcie go MĄDRYM słowem, prowokującym i pobudzającym do myślenia. Może w dzisiejszych czasach zagonienia kapłanów: obowiązkami parafialnymi i katechizacją w szkołach, niezbędne staje się zaproszenie oo.Dominikanów do Gliwic.
Ufam, że zakon kaznodziejów w Gliwicach bez obciążenia posługą parafialną, potrafiłby przyciągnąć młodzież do Boga: mądrością słowa, piękną liturgią, tradysyjnym śpiewem i pokorną modlitwą różańcową.
Młodym Gliwiczanom potrzeba mądrości zakonu św.Dominika (w Katedrze na głównym witrażu przyjmuje Różaniec św. od NMP). Potrzeba nam Ojców Dominikanów mających odwagę otwarcia serc i podjęcia wysiłku odpowiadania na trudne pytania młodzieży! Wtedy dopiero nasze miasto będzie mogło pretendować do miana miasta inteligencji. Wtedy zobaczymy, że młodzież chce być w Kościele, który jest dla niej domem z otwartymi drzwiami, spokojną spowiedzią św. i kontemplacyjną Eucharystią.
Gliwice i Gliwiczanie pilnie potrzebują Dominikańskiego Duszpasterstwa Szkół Średnich i Dominikańskiego Duszpasterstwa Akademickiego.

Dzięki dodanemu przez Piotra modułowi komentarzy, z czystym sumieniem, będę mógł teraz prawić: Według mnie to ja mam rację!

Myśli ulotne, myśli przelotne…
Poczytne czasopismo zamieściło życiorys pewnej aktorki – zdaniem autorów artykułu wybitnej. Oczarowała mnie argumentacja wybitności tej aktorki. Otóż cytuję za czasopismem “po sesji dla “Playboy’a” okazała się aktorką wybitną… sympatyczna młoda gwiazdka zostawiła daleko w tyle uznawane dotąd za wybitne aktorki z kraju nad Wisłą”.
Dotychczas żyłem w przekonaniu, że wybitną aktorką zostaje się po wspaniałej kreacji w dramacie greckim, komedii W.Shakespeare’a lub Moliera. Pełnia kunsztu i warsztatu aktorskiego ukazywana w tych sztukach była w moich oczach przepustką do świata wielkiego aktorstwa. Tymczasem, wielkie rozczarowanie.
Sesja dla “Playboy’a”, ukazanie skóry bez operacji plastycznych lub po kilku i zostaje się wybitną aktorką???
Przynajmniej wiem dlaczego nie jestem wybitny, bo ani ze mnie aktorka, ani pozerka do tego czasopisma

Gaarło mnie boli, chyba za dużo gardłuję. Muszę przestać. Pozostaje wzrockowanie i zasłuchiwanie.
Tak od dziś będę wzrockowcem w pełnej krasie…

Miłosierdzie Boże – niewiarygodny dar…
Dzisiaj święto Miłosierdzia Bożego, a za kilka miesięcy jak Bóg da, spotkanie z Ojcem Świętym, Janem Pawłem II.