Po tych wybuchach radości przypomniały mi się me ulotne myśli, jakiś czas temu zapisane o Rendez-vous.

Strojenie czyli przygotowywanie stroju, tym razem nie pianina i żadnego innego instrumentu, lecz stroju na bal chóralny…
Ciekawe czy mi się to uda 🙂
PS Jest coraz gorzej – I paroksyzm śmiechu osiągnięty 😉 Dobrze, że to dopiero jutro…
PS 1 Jak ja w tym wyglądam, wow. Chyba zaraz tutaj padnę 😉
PS 2 Rzeczywiście strój się udał, ja leżę ze śmiechu, rodzice też. Więc chyba i reszta będzie uśmiechnięta 🙂