Kiedyś wiedziałem co to znaczy zapuścić brodę…
Teraz wiem co to znaczy zapuścić bloga…
Rozważania egzystencjalne trochę potrwały, ostatnie wydarzenia światowe i inne jeszcze je wydłużyły. Nad wszystkim pokazało swoją niepohamowaną siłę PKP 🙂

Postanowiłem przeznaczyć kilka dni na przemyślenie dialogu pewnego człowieka z bł. o.Pio. W związku z tym moje usta piszące palcami będą milczały.

Ojcze nie wierzę w Boga! (pewien człowiek)
Cóż mój synu, za to On wierzy w Ciebie. (bł. o.Pio)

Być człowiekiem choć przez chwilę. Umieć słuchać, rozmawiać i mądrze radzić. Stać na służbie u boku przyjaciół i nieznajomych…
Nocne marzenia? W sobotę ma urodziny córka Anny i Joachima, Pani o pięknym obliczu, ubrana w niebieską szatę, z różańcem w ręku. Spróbować pójść za nią do Syna.

Matko, która nas znasz do Syna swego nas prowadź.

Przeczytane nocą po długim rysowaniu (CAD) w “SundayWeek”

Mimo iż współczesna, mentalność bardziej niż kiedyś wydaje się spychać na margines życia i usuwać z serca człowieka samą ideę miłosierdzia, warto głosić bez ustanku tę absolutną darmowość, z jaką Bóg nas ukochał i wybrał

Et misericordia eius a progenie in progenies timentibus eum.
A Pan Bóg miłosierdzie swoje zachowuje na pokolenia i pokolenia dla tych co się go boją.

Ludzie uwielbiają pytać!!! Ponieważ dosięgło to także jednego z najistotniejszych tematów w moim życiu, czyli życiu Oboisty. Postanowiłem nie chować dalej głowy w piasek, podjąć wyzwanie, wyjaśnić wszelkie wątpliwości pytających i oddać się pod osąd wysokiego trybunału. Otóż wszem i wobec wyznaję “Kto to taki Oboista?”