W trakcie czytania zaległej lektury National Geographic Polska [czerwiec 2008 artykuł “Księżaki z krainy kolorowych wycinanek”, str. 4 tego artykułu], natknąłem się na prawdziwą perełkę w podpisie zdjęcia

Drewniana, barwnie polichromowana kapliczka z przełomu XIX i XX w. pochodzi ze zbiorów Muzeum w Łowiczu. Przedstawia Matkę Boską na księżycu.

(W centrum kapliczki ze zdjęcia znajduje się obraz Matki Boskiej w Koronie z dzieciątkiem na ręku, a pod jej stopami widoczny jest półksiężyc – szczepanek.org)

Dwukrotnie przeczytałem podpis do zdjęcia, i choć moja wybiórcza pamięć ma – w jednej z zakładek – zapamiętane hasło uliczne “Księża na księżyc”, to jednak stwierdzenia zawartego w ostatnim zdaniu fotograficznego podpisu nie zdołałem odnaleźć, podobnie w google (jeden wyjątek pojawia się w czyichś komentarzach).

Można by jeszcze doszukiwać się usprawiedliwienia w nieporadności tłumacza, gdyby był to tekst przetłumaczony z amerykańskiego pierwowzoru NG, jednak tekst pojawił się w polskim wydania i dodatkowo został napisany przez Polaków. Sama kapliczka odpowiada idei flagi zjednoczonej Europy!, więc wydaje się symboliką oczywistą i aktualną.

Pozostaje tylko domyślać się, że najpewniej jest to symbolika Matki Boskiej Królowej, z księżycem pod stopami, podobnie jak ma to miejsce w obrazie z Ostrej Bramy choć tam widać życie poczęte, a nie małe dzieciątko. I dodatkowo pozostaje wspomnieć cytat z Apokalipsy św. Jana

Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. (Ap 12,1).

Zastanawiam się, czego jeszcze odkrywczego dowiem się z lektury NG Polska… bo na księżycu to chyba Pan Twardowski, nieprawdaż?

Coraz więcej wypowiedzi polityków i komentatorów życia politycznego można podsumować stwierdzeniem “Nie wiem i dlatego dużo powiem na ten temat” lub “Nie znam się i dlatego jestem specjalistą w tym temacie”. Moje przekonanie, utwierdza się z każdym telewizyjno-radiowym politycznym śniadaniem lub debatą.

Dawniej lub dalej na zachód, polityk zwykł mawiać “Wiem ale nie powiem” czyli swojskie “no comments”.

Od kilku dni zauważam w polskiej polityce odwrót od Wielkiego Postu. Naraz, wyskakują na pierwsze strony gazet materiały, które – jak mi podpowiada reszta rozumu – leżały w redakcjach od wieków. Problem Pawlaka, jeśli jest problemem prawnym był znany w redakcjach w dniu powołania go na stanowisko wicepremiera. Rzekomy konflikt PSL z koalicjantem też jest znany w redakcjach od co najmniej pierwszej koalicji w której był PSL. Dawno zapomniana sprawa prezydenckiego samolotu, także staje się nowinką i wyskakuje dzisiaj z kapelusza.

I tak sobie myślę, że Wielki Post, który zachęca do stanięcia w PRAWDZIE, okaże się namiastką nie-postną. Politycy rozpoczęli kolejny odcinek darcia sukna Rzeczpospolitej, przy pomocy wszystkich mediów, które żywią się padliną – bo te media uwierzyły, że tego pragną czytelnicy, słuchacze i widzowie, będą nas dopadać kolejne artykuły i reportaże o wielkich przekrętach itp.

Los Polski tak naprawdę ma dla tych osób znaczenie dalekiego miejsca po przecinku. Najważniejsze są eurowybory i służąca temu celowi polaryzacja stanowisk opinii publicznej.

Być może jesteśmy nienormalną Rodziną, ale dla nas ważniejszy od tych sensacyjnych artykułów itp., jest Wielki Post i wyciszenie, niezależnie od tego które medium podaje nam padlinę, wyłączamy je ze spokojem, bo są sprawy ważniejsze: Rodzina, praca i wypoczynek.

PS
Z newsami jest jak z jedzeniem, trzykrotnie odgrzany schabowy SZKODZI!

Gdy wracałem z pracy do domu, przyjrzałem się książkom wystawionym w witrynach dwóch księgarni. Pierwsza witryna księgarni świeckiej, przykuwała uwagę pięknie wyeksponowaną publikacją “Pismo Święte dla całej rodziny”. Druga witryna księgarni katolickiej, przykuwała uwagę albumami, z najbardziej wyeksponowanym albumem “Mazury”.

I zadałem sobie pytanie, do której księgarni wstąpiłbym szukając prezentu na uroczystość religijną w rodzinie…