To mówi Pan Bóg: Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór zostanie uznany? W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć.

(Iz 29,17-18)

Adwent – czas radosnego oczekiwania i Boże Narodzenie – czas radości przeżywania przyjścia na ziemię Jezusa Chrystusa. Jak się radować? Jak odkrywać głębię radości?

Zastanawiam się, czy potrafię się jeszcze radować jak dziecko…, czy potrafię się jeszcze uśmiechnąć do słonecznej chmurki i zmrożonej śnieżynki?

“oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć” – z pokorą dostrzegam moją ślepotę duchową, tak wiele jeszcze do uczynienia i rozradowania w moim życiu wewnętrznym.

Wielka jest mądrość ludzi, którzy na święta przygotowują dom, zamiatają wszystkie kąty, myją okna, wykładają czyste obrusy i odświętną zastawę.

Bez wymycia szyby własnego serca w Sakramencie Pokoty, trudno będzie przejrzeć i przeżyć radość Nowego Życia.

Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą Skałą!

(Iz 26,4)

Nasze uszy są pełne półprawd najaktualniejszych i rzekomo najważniejszych. Dopada nas nieustający szum informacyjny: banki reklamują się jako instytucje charytatywne – darmowe kredyty i wysokie oprocentowanie lokat (“tutaj zarabiają twoje pieniądze”), sklepy reklamują się jako instytucje charytatywne – prawie za darmo chcą sprzedawać produkty wysokiej klasy, sprzedawcy samochodów reklamują się jako instytucje charytatywne – dopłacą gdy zechcesz kupisz nowy samochód…

Prawie wszystko świat chce nam zaoferować i dać za “darmo”. Ta wielka “darmocha” budzi w wielu pokusę posiadania kolejnego urządzenia, sprzętu, samochodu – tym samym wymusza dłuższą pracę i większe oddalenie od czasu na modlitwę i Rodziny. Dzieci zapatrzone w reklamy TV chcą mieć wszystkie reklamowane produkty, a rodzice ulegają egoizmowi własnemu i dzieci.

Jedyne co otrzymaliśmy, otrzymujemy i otrzymywać będziemy za darmo – to miłość Jezusa Chrystusa ku nam!!! Wszystko inne to ułuda. Złóżmy nadzieję w Panu na zawsze, On nas poprowadzi jak Mędrców ze Wschodu (dziękuję za tę myśl Igorze) ku Betlejem przez pustynie rozgadanych miast.

A gdyby tak udało się nam wziąć Pismo święte do ręki, otworzyć na księdze Izajasza i zanurzyć się w słowie.

A gdyby tak udało się nam wyłączyć radio i telewizor, ograniczyć hałas medialny i słuchanie nad-dobrych pomysłów polityków – nawet tych chrześcijańskich.

A gdyby tak udało się nam zamknąć oczy i przemknąć ulicą pośród sklepów i dekoracji wszelakich tak, jakby jeszcze Świąt Bożego Narodzenia nie było.

A gdyby tak udało się nam przeżyć Adwent – Czas Radości, to wtedy na Boże Narodzenia czeka nas Cud Narodzenia w Betlejem i w naszych rodzinach

Nie gdybajmy, otwórzmy księgę Izajasza i chodźmy, Betlejem czeka na nas 🙂

Ewangelia – Dobra nowina prowadzi ku miłości Boga i bliźniego.

Głosiciele Ewangelii prowadzą nas ku głębi miłości tak, jak to czynili: Matka Teresa z Kalkuty, Jan Paweł II i brat Roger z Taize.

Są też i głosiciele słów z ksiąg ewangelicznych, którzy wykorzystują słowa – wyrwane z kontekstu – do celów politycznych i szerzenia nienawiści, takich osób i ich poglądów należy się strzec. Nienawiść jest zaprzeczeniem Ewangelii.

Chcę także polecić Waszej szczególnej trosce, drodzy Bracia sprawę tworzenia i wykorzystania w dziele ewangelizacji kultury, w coraz szerszym zakresie, także katolickich rozgłośni radiowych i telewizyjnych zarówno tych o charakterze lokalnym, regionalnym, czy także ogólnopolskim. Mogą one wypełniać cenne zadanie w dziele nowej ewangelizacji i przekazywania Katolickiej nauki społecznej Kościoła. Niech głoszą Bożą prawdę, uwrażliwiając współczesny świat na dziedzictwo wartości chrześcijańskich, niech ich głównym celem będzie zbliżanie wiernych do Chrystusa, budowanie wspólnoty Kościoła w duchu poszukiwania prawdy, miłości, sprawiedliwości i pokoju oraz zachowania autonomii sfery politycznej. Ponieważ jednak wykonują dzieło duszpasterskie, konieczne jest, aby miały otwarte i pełne zaufania relacje z Biskupami, ze względu na odpowiedzialność właściwą im na tym polu.

Benedykt XVI
Przesłanie Papieża do polskich biskupów
“ad limina Apostolorum” AD2005

I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze. Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku.

(Iz 11,1-10)

… a niektórzy katolicy mają odwagę mówić i pisać w opisach gg “pedały do gazu”…