Dawniej człowiekiem sumienia nazywano kogoś, kto w swoim rodzinnym środowisku i małej społeczności, ukazywał piękno Dekalogu we własnym życiu.

Dzisiaj człowiekiem sumienia nazywa się kogoś, kto w rankingu jakiejś organizacji wykazał się kilkoma mocnymi wypowiedziami na temat przeciwników, chociaż jego życie osobiste może być dalekie od Dekalogu: rozwód, aborcja, kłamstwa itp. (organizacja ocenia czyny publiczne, a nie jego własne).

Bo tak naprawdę największą odwagą sumienia jest świadectwo własnego życia, a nie krzyk na forum publicznym. Osobiście uważam. że wpisanie kogokolwiek na jakąkolwiek listę za życiem/przeciw życiu, za wiarą/przeciw wierze, nie zdejmuje ze mnie odpowiedzialności poznania życiorysu tego człowieka na miarę moich możliwości. W dobie dzisiejszego Internetu, przy uważnej lekturze artykułów i opracowań, można wyciągnąć bardzo wiele ciekawych i mądrych wniosków.

A na koniec w dniu Sądu Ostatecznego, to i tak tylko Pan Bóg w swoim Miłosierdziu będzie w stanie ocenić kto był człowiekiem sumienia, bo tylko Pan Bóg jest nieomylny.

Teraz pozostaje przestać marudzić, wziąć sprawy w swoje ręce i zagłosować za przyszłością, bo wybory przeszłości nie zmieniają, tylko przyszłość.

PS
Gdy ktoś ma pieniądze na koncie, to potrafi co miesiąc biegać między bankami, aby zyskać na nowej lokacie o 0,5% więcej. Ale gdy chodzi o przyszłość, to wmawiamy sobie, że szkoda głosować, bo to nie nasza sprawa…

Z racji posiadania TV kablowej i nieoglądania TVP, nie wiem o co ten bój ostatni… Ale choć nie oglądam TVP to od początku opłacam Abonament RTV, skoro jest takie prawo, to jako osoba wierząca powinienem zgodnie z tym prawem postępować, nawet jeśli w Rachunku Sumienia, czy przy Spowiedzi św. nie pada pytanie o to czy płacę podatki…

W rozmowach ze znajomymi także wierzącymi, którzy oglądają TVP lub słuchają PR, najczęściej słyszę, że oni płacić nie będą, bo kto ich sprawdzi. W zasadzie pojawia się pytanie retoryczne ile osób wierzących w Polsce opłaca Abonament, bo jeżeli tylko malutka grupa, to trudno wzywać do obywatelskiego nieposłuszeństwa.

W ramach ostrej wymiany zdań na temat programu TVP, przeczytałem, że należy podjąć obywatelskie nieposłuszeństwo i zaprzestać opłacania Abonamentu, bo to i tak tylko 12% dochodu TVP… no i tutaj mam wrażenie, że jest to błędne rozumowanie. Skoro to tylko 12% to rzeczywiście nikogo nie zaboli, pomijając, że może te 12% na przykład w większości opłacają niewierzący (jak to możemy sprawdzić?). Natomiast czymś rzeczywiście dotkliwym byłoby wezwanie do nieoglądania TVP, w tym przypadku 88% dochodów, które jak rozumiem w większości pochodzi z reklam, w przypadku zmniejszonej oglądalności momentalnie by spadło i dotkliwie zabolało.

Nie wiem czy największym problemem jest pojawienie się pana X na wizji, bo prawdopodobnie dla większości obserwatorów nie zrozumiałym jest dlaczego jego czyn był zły. Więcej dobra przyniosłoby proste wyjaśnienie co i kiedy, jest boleścią dla Chrystusa, bo dzięki temu ludzie by wiedzieli, kiedy i jaki program należy wyłączyć. Ale to wymaga edukacji w wierze, a ta jak wiadomo jest trudniejsza i bardziej niewdzięczna, niż protesty. Wypadałoby się wręcz spytać, ile osób wierzących od razu wyłączyło TV po zachowaniu pana X, jeżeli oglądało taki program.

A co do mediów, myślę, że w każdych należy wybierać to co dobre, i szukać tego co dobre, jeżeli jest relacja z Mszy św. z Benedyktem to wybieram relacje w każdej TV, zdarzyło mi się podczas ŚDM korzystać z TV Trwam on-line. Nie mogąc być w Rzymie, adorowałem wystawione ciało JP2 przez CNN on-line z arabskiej części świata, a najczęściej reedukuję się religijnie przez Religię, Radio M i Radio Jasna Góra.

Jeżeli wcześniej wierzący w większości opłacali Abonament, to wezwanie do niepłacenia może mieć podstawy moralne, w innym wypadku będzie to nagroda za nieuczciwość i obchodzenie prawa. Swoją drogą najskuteczniejszy powinien być w tym momencie apel do partii prawdziwych wierzących, aby po wyborach znieśli Abonament, tak aby wierzący nie opłacał dziwnych programów, ale to się już nikomu “politycznie” nie opłaca.

No i tak sobie myślę, że przeglądając pobieżnie program TVP, można znaleźć wiele mydlanych seriali, które przynoszą długotrwałą szkodę w sumieniach, a także brak rozwijającej na drodze do Boga, kultury. Kiedyś budowano Katedry i ubogacano je pięknem, aby człowiek w zachwycie odkrywał dary Boga, dzisiaj na pierwszym planie stawia się w protestach (w tym prolife) brzydotę, tak jakby brzydota mogła kogoś do czegokolwiek przekonać.

Piękno jest nadzieją, tak piękno!

Pamiętam partię, która próbowała być bogiem-partią.

Teraz obserwuję partie-boga, w mniej lub bardziej oficjalny sposób wspierane przez osoby duchowne. Są też pojedynczy politycy, mieniący się partyjnymi posłańcami boga…

A na koniec, jeśli taka partia czy polityk przegrają wybory, to znaczy, że ich Bóg nie popierał czy jak… A Ci drudzy którzy wygrają, to od razu są przedstawicielami Boga?

Niebezpiecznym jest łączenie brutalnej walki o władzę jaką jest polityka, z delikatnością przebaczającego duchowego Miłosierdzia Bożego. A Ci którzy budują na piaskach wiary, będą ze smutkiem patrzeć, jak ich ogromne budowle rozpadają się od fundamentów.

Jeżeli mamy iść drogą wiary, to każdy grzech należy piętnować, a nie tylko ten, który odpowiada naszym politycznym celom, inaczej wiara staje się sługą polityki…

Hierarcha pytał czy robimy wszystko, aby wychować młode pokolenie do odpowiedzialnej i wiernej miłości, która nie rozpada się pod wpływem pierwszych trudności? To pytanie, jak zaznaczył, zadane jest rodzicom i wychowawcom, duszpasterzom i wszystkim, którzy mogą i powinni towarzyszyć życzliwie młodym przygotowującym się do życia w małżeństwie albo przeżywającym już pierwsze doświadczenia w założonej rodzinie. […] Symptomem tej sytuacji są jakże liczne rozwody. Nie możemy się z tym pogodzić. Nie możemy przechodzić obojętnie wobec tragedii rozbitych rodzin. Elementarne poczucie odpowiedzialności skłania nas do zaradzeniu temu złu. (eKAI)

Przyglądam się sporadycznie aktualnej dyskusji politycznej, nie mam czasu na głębsza analizę, czasem zerknę na sondaż o ile jest w nagłówku wiadomości i tyle.

Z drugiej strony słyszę jak wiele osób narzeka na przeszłość i teraźniejszość… co podsumowuje słowami na przyszłość nie mam wpływu, więc nie będę brał za nią wyborczej odpowiedzialności – nie pójdę głosować.

No i takie trzecie spostrzeżenie, mamy w Polsce dziennikarzy cudotwórców, najpierw jest program debata polityków, potem jest program debata dziennikarzy oceniających debatę polityków, i dziennikarze w swojej nieograniczonej mądrości podają jedyne możliwe rozwiązania. Są też takie kwiatki – z jednej gazety – jak ten: w Krynicy pan Modzelewski wystąpił jako ekspert podatkowy PIS… następnego dnia w tej samej gazecie jest oceniany program podatkowy PO i pan Modzelewski jest już przedstawiany jako niezależny ekspert podatkowy… dziennikarski obiektywizm, czy warsztatowa słabość (nieumiejętność powiązania nazwiska i osoby).

Choć nie mam wyborów, które by mi odpowiadały, to na pewno pójdę wybrać własną przyszłość, bo skoro mam do tego prawo i jak JP2 mówił, to prawo jest obowiązkiem sumienia, to z niego skorzystam.