Śnieg jest piękny…

I stacja – Pan Jezus na śmierć skazany

Panie Jezu Chryste, w milczeniu przyjąłeś niesprawiedliwy wyrok Piłata. Naucz nas w cichości znosić krzywdzące sądy ludzkie, a gdy przyjdziesz sądzić żywych i umarłych, okaż nam Swoje miłosierdzie. Abyś nas odpowiedzialności za wypowiadane słowa i sądy nauczyć raczył…

Jak trudno jest na co dzień milczeć, nie odpowiadać nienawiścią na nienawiść. Jak trudno jest wybaczyć przyjacielowi czy znajomemu, który nas zawiódł, oszukał, wykorzystał.

Dopóki nie nauczymy się przebaczać, dopóty nie będziemy wolni, bo tylko prawdziwie wolny człowiek potrafi wybaczyć. Osoba, której przebaczono, sama musi tę prawdę odkryć i w nią uwierzyć. Inaczej będzie uciekać przed wyrzutami własnego sumienia – a nie przed nami – i skutecznie te wyrzuty zagłuszać. W tej ucieczce przed własnym sumieniem, rodzi się współczesny człowiek bez trosk i zmartwień, dla którego zawsze wszystko jest OK, czyli taki leniuchowaty cool(!)man.

Czy cierpienie Krzyża jest początkiem radości?

Od środy popielcowej AD 2004 obowiązują w Polsce nowe przepisy liturgiczne, dotyczące sprawowania Mszy świętej, zapisane w Ogólnym wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego. Polecam lekturę całości, zmiany to między innymi przypomnienia i wyjaśnienia:

“Wprowadzenie” zaleca procesjonalne przystępowanie do Komunii św. Wierni przyjmują ją klęcząc lub stojąc. Zaleca się, aby przed przyjęciem Najświętszego Sakramentu wykonali należny gest czci. […]

Bardzo ważnym gestem, który nakazuje “Wprowadzenie” jest przyklękniecie podczas przechodzenia nie tylko przed Najświętszym Sakramentem, ale także “przed Krzyżem świętym, od jego uroczystej adoracji w liturgii Wielkiego Piątku aż do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej”. Ten gest jest wyrazem czci dla zbawczej Męki Chrystusa i oznacza uwielbienie Krzyża, który jest symbolem śmierci i “narzędziem zbawienia”. Praktyka ta podkreśla znaczenie Krzyża w drugim dniu Triduum Paschalnego. Tabernakulum jest wtedy puste, ołtarz ogołocony, bez obrusów, a Krzyż staje się centralnym miejscem sakralnej przestrzeni. Krzyż wymaga wtedy szczególnego wyeksponowania, aby mogli go adorować wierni, przychodzący pobłogosławić pokarmy i pomodlić się w tradycyjnej u nas kaplicy Grobu Pańskiego.

Spotkania z lekarzami uczą pokory. Zaczęło się od ogólnego, który nie mógł poznać przyczyny mego stanu, więc skierował mnie do laryngologa. Laryngolog podczas pierwszej wizyty zrobił na mnie wrażenie lekarza zaangażowanego, po tygodniu miały być konsultacje i kontynuacja leczenia.

Po tygodniu laryngolog było chory, więc z poradni otrzymałem zalecenie pójścia do lekarza ogólnego aby wypisał kontynuację leków. Lekarz ogólny nie znał niektórych leków i zalecił zmniejszenie dawki antybiotyku.

Dzisiaj doszedłem do laryngologa, który miał znowuż pretensje, że dawka antybiotyku została zmniejszona – jakbym to ja miał na to wpływ. Na koniec gdy spytałem o kontynuację leczenia usłyszałem… no to w zasadzie zatoki, ale musi pan iść do okulisty…

Teraz poszukuję okulisty… a potem pewno skończy się na prywatnym interniście…

Współczuję tym, którzy są przewlekle chorzy i muszą zmagać się z tym bezwładem kompetencji lekarskich, bo moje problemy są naprawdę malutkie… Co mi da okulista jak przyczyna jest w stanie zapalnym zatok, doprawdy nie wiem.