Z całego serca dziękuję za wszystkie życzenia: telefoniczne, gadu-gadowe, esemesowe, e-mailowe i komentarzowe. Bóg zapłać za pamięć i przyjaźń!

Dzielę się z Tobą moją radością. Dzisiaj mam urodziny. Od dzisiaj każdy dzień, będzie dniem darowanym, bo On wg tradycji, żył tylko tyle lat.

Trudno mi uciec w ostatnich dniach – w związku z podróżami – od pytań czy dobrze korzystam z daru życia. Przekornie ktoś by mógł zapytać, czy osiągnąłem w życiu sukces? Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia czym jest sukces…

Wiem natomiast czym jest RADOŚĆ, i dlatego dzielę się z Tobą moją radością. Grałem ostatnio dwa razy na ślubach na oboju. Nie ma większej radości, ponad tą, gdy przyjaciele zapraszają do weselnego stołu i chcą aby ich Dzień uświetniła moja gra. Może to jest sukces (nieważne), dla mnie jest to wielka radość. A muzyka przepełnia mnie całkowicie, i tak bardzo chciałbym wszystkich nią obdzielić 🙂

Poznań story! W tych dniach, odbył się w Poznaniu i Wielkopolsce, nieformalny i nieplanowany zlot (sabat) blogowców ze stajni chlip.com 😉

Pojechał tam kapelan68, nestor i moja osoba. Oczywiście jak przystało na środowisko indywidualności 😉 każdy w inny sposób się przemieszczał i aby nie ujawniać twarzy, razem tam się nie spotkaliśmy. Jednakowoż każdy może przedstawić świadków, potwierdzających pobyt wyżej wymienionych osób w wyżej wymienionym obszarze realnej-(nie cyber)-przestrzeni.

Pojutrze będę grał “Misję” na ślubie przyjaciół w Poznaniu. Tyle już tych radosnych grań było, ciekawe czy kiedyś Bóg dozwoli abym i ja mógł być czynnym słuchaczem. Zaskakujące są dla mnie dzisiaj poniższe słowa…

Potrzebujemy bardziej świadków niż nauczycieli. Podczas wizytacji kanonicznej w pewnej parafii biskup odwiedził jedną ze szkół średnich. W sali gimnastycznej zorganizowano spotkanie z młodzieżą. Biskup w swoim wystąpieniu zachęcał młodzież do życia według Ewangelii. Przemówienie przerodziło się w rozmowę. Młodzież przyznała biskupowi, że Ewangelia jest fantastyczna. Lecz chociaż jako idea porywa, żyć według niej nie sposób. Biskup przekonywał, podając przykłady z życia.

W pewnym momencie jeden z uczniów przerwał uzasadnienie biskupa i zapytał: “A jak ksiądz biskup żyje Ewangelią?” Na sali zapanowała głęboka cisza. Po chwili biskup spokojnym tonem odpowiedział: “Ja mam twarde kolana od modlitwy. Jeżeli chcesz, to ci pokażę”. Cisza była jeszcze głębsza. A potem rozmawiali ze sobą tak, jakby od dawna się znali.

Kolana twarde od modlitwy – przekonujący argument. Pokaż mi, jak żyjesz – a wtedy będę cię słuchał. Nie bez znaczenia jest fakt, że na pytanie – jakiego języka używać w głoszeniu kazań – 34% młodzieży odpowiedziało: języka czynu.